Εις το σαράντα τέσσερα Οκτώβρη πέμπτη μέρα,
ανέπνευσε η Κάρπαθος της λευτεριάς αέρα.
Η σπίθα’πο τις Μενετές άναψε σα λαμπάδα,
και μεταδόθη στα χωριά τα έντεκα αράδα.
Κι είπαν τα παλλικάρια μας χωρίς να φοβηθούνε,
θέλομε τώρα ή ποτέ τη λευτεριά να δούμε.
Όλοι μαζί με μια ψυχή και μια φωνή προστάξαν,
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ και τ’ άρματα αρπάξαν.
Η δόξα μεσουράνησε πέντε τ’ Οκτώβρη μέρα,
κι η Κάρπαθος ανέπνευσε της λευτεριάς αέρα.
Κωμόπολη των Μενετών εις την πλαγιά κτισμένη,
οι άνδρες σου σε κάνασι τρανή και δοξασμένη.
Πρώτη απ’ όλους σήκωσες Ελληνική Σημαία,
κι ακολουθήσαν τα χωριά σαν αστραπή ραγδαία.
Με του Θεού τη δύναμη και την επιμονή μας,
πρώτοι οι Καρπάθιοι ελεύθερο είδαμε το νησί μας.
Πάντα για την αντίσταση το ριζικό μας το’ χει,
να λέει στον κατακτητή αρνητικά το ΟΧΙ.
Είναι η Επανάσταση σύμβολο παρακαταθήκη,
κι ασήκωτη κληρονομιά στην Κάρπαθο ανήκει.
Στους ήρωες αγωνιστές φόρο τιμής χρωστούμε,
και πάντα δεσμευόμαστε ότι θα τους τιμούμε.
Και οι επόμενες γενιές στου χρόνου την πορεία,
θα νοιώθουν υπερήφανες για την ελευθερία.
ΒΑΣΟΣ ΓΕΡΑΠΕΤΡΙΤΗΣ “ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΠΑΘΟ” – ΛΑΙΚΉ ΠΟΙΗΣΗ
