Αρχιμανδρίτης Καλλίνικος Μαυρολέων
Κάθε βράδυ, στο απόδειπνο, στέκομαι απέναντί σου και σε κοιτώ. Κι εσύ με κοιτάς από την τοιχογραφία σου στη Λιτή. Διαβάζω το όνομά σου. Ἄγιος Παῦλος ὁ Ρῶσος. Δεν σε γνωρίζω. Πρώτη φορά ακούω το όνομά σου. Ξέρω τον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο. Αλλά αυτός είναι άλλος. Σε παρατηρώ. Είσαι νέος. Στο δεξί σου χέρι κρατάς έναν σταυρό. Η αριστερή σου παλάμη είναι όρθια, γυρισμένη προς το μέρος μου. Σαν να λέει.. κράτα κι εσύ ψηλά τον Σταυρό και κάνε κι εσύ υπομονή! Μόνο αυτά βλέπω. Αλλά… γιατί κρατάς τον Σταυρό;
Γιατί με την παλάμη σου μου λες να κάνω υπομονή; Εσύ; Τι άραγες να πέρασες; Θα ψάξω! Θα βρω, θα διαβάσω και θα μάθω!
Κι έψαξα. Κι έμαθα. Είσαι, λοιπόν, νεομάρτυρας! Σε έπιασαν αιχμάλωτο οι Τάταροι. Ένας Χριστιανός στην Κωνσταντινούπολη σε αγόρασε και σε άφησε ελεύθερο. Εκεί παντρεύτηκες μια Ρωσίδα και ζούσες μαζί της βίο ευσεβή και φιλόθεο. Μετά σου παρουσιάστηκε επιληψία κι έλεγες κι έκανες παραφροσύνες.
Η γυναίκα σου κι οι γείτονές σου σκέφτηκαν να σε πάνε στην Παναγία του Μουγλουνίου, όπου πολλοί άρρωστοι θεραπεύονταν. Δεν ήθελες και σε πήραν με το ζόρι. Στο δρόμο συνάντησες κάποιους Τούρκους κι άρχισες να ζητάς βοήθεια, φωνάζοντας «Τούρκος είμαι, Τούρκος έγινα»! Οι Τούρκοι δεν σου έδωσαν σημασία!
Οι Χριστιανοί σε πήραν στον Ναό. Δυο μέρες μετά οι Τούρκοι το ξανασκέφτηκαν κι είπαν στον Βεζίρη, πως δεν έκαναν καλά να σε αφήσουν στα χέρια των απίστων χριστιανών, να λένε πως τάχα είσαι τρελός και να σε πηγαίνουν με το ζόρι στην εκκλησία τους. Ο Βεζίρης διέταξε να συλλάβουν τους ιερείς εκείνης της εκκλησίας κι όσους χριστιανούς βρουν εκεί. Κάποιος πρόλαβε και σας ειδοποίησε. Βγήκες έξω εσύ μόνο εσύ κι ω του θαύματος, ήρθες στα σύγκαλά σου!
Ήρθε ο αρχιδήμιος, έπιασε όλους όσους βρήκε στο Ναό. Τους ιερείς τους έκλεισε σε βρώμικη φυλακή. Κι άρχισε να ρωτά εσένα πώς έγινες μουσουλμάνος. Εσύ με όλη τη δύναμή σου τον διαβεβαίωσες πως κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ! Οι Τούρκοι μαρτυρούσαν πως σε άκουσαν να το λες! Του εξήγησες πως ήσουν άρρωστος και σε πήγαιναν στην εκκλησία για να θεραπευτείς! Ή θα ομολογήσεις ή θα σε σκοτώσω! Διάλεξε, σου είπε! Η γυναίκα σου στα ρώσικα σου είπε να μη δειλιάσεις!
Να μην αρνηθείς την πίστη στο Χριστό! Τίποτε δεν είναι ο θάνατος! Τι χαρά να γίνεις μάρτυρας! Τη γυναίκα σου την έδεσαν σε ένα στύλο και την ράβδισαν ανηλεώς. Εσένα σε έριξαν στη φυλακή για τρεις ημέρες, μήπως και σκεφτείς να αλλάξεις! Αλλά…δεν άλλαξες! Έμεινες σταθερός στην πίστη σου! Και… σε αποκεφάλισε! Έτσι έλαβες το στεφάνι του μαρτυρίου! Ήταν Μεγάλη Παρασκευή, 3 Απριλίου 1683… Κι οι χριστιανοί συγκέντρωσαν χρήματα κι απελευθέρωσαν λίγες μέρες μετά και τους ιερείς!
Να λοιπόν, που σε γνώρισα. Τώρα σε ξέρω! Έμαθα για σένα. Που κράτησες την πίστη ψηλά. Που δεν φοβήθηκες τις απειλές και τις φυλακίσεις! Κι έχυσες κι εσύ το αίμα σου για την αγάπη του Χριστού! Που χάρισες τα νιάτα σου στον Χριστό!
Σ’ευχαριστώ!
πηγή papakallinikos.wordpress.com
9.10.2022
Καρπαθιακά Νέα
