Δεν είναι ώρα να κάμουμε καλοκαιρινούς απολογισμούς, βλέπεις ακόμη οι άνθρωποι του τουρισμού τρέχουν για το μεροκάματο. Ωστόσο βρισκόμαστε στο τέλος του Σεπτέμβρη και κάθε χρόνο στο μυαλό μου σφηνώνεται η ίδια απορία.
- Η Κάρπαθος δεν είναι το νησί που απελευθερώθηκε με ίδιες δυνάμεις έπειτα από 650 χρόνια σκλαβιάς;
- Στις 5 Οκτώβρη δεν εξερράγη Επανάσταση, που ένωσε το νησί και έφερε 7 μήνες νωρίτερα τις συμμαχικές δυνάμεις;
Όταν στα υπόλοιπα Δωδεκάνησα ακόμη γίνονται μάχες, στην Κάρπαθο είχε στηθεί από τους Εγγλέζους το πρώτο προσφυγικό στρατόπεδο στην περιοχή του Αφιάρτη!
Ιστορία γνωστή, αναγνωρισμένη με νόμους και μη αμφισβητήσιμη, από την άλλη θα περίμενε κανείς ότι όσο «φεύγουν» οι γενιές που μας «έντυσαν» με τη γαλανόλευκη τόσο εμείς θα κάναμε πιο σπουδαίες και μεγαλύτερες γιορτές και τελετές. Και δεν θα χρειαζόταν να μάθουμε ότι θα βρεθεί στην Κάρπαθο κάποιος επίσημος, όπως η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, για να σηκώσουμε λίγο πιο ψηλά το λάβαρο.
Μια επανάληψη, οι σχεδιασμοί στα βιαστικά δίχως καμιά έμπνευση, καμιά πρωτοπορία. Με τον ΚΟΠΑΠ να παίρνει πάνω του την υπόθεση, αφού ο Δήμος, με την εσωτερική κρίση, δεν μπορούσε να τρέξει τις γιορτές. Μα για το πιο μεγάλο, το πιο λαμπρό ιστορικό γεγονός του νησιού, πρέπει να φτάνουμε στην τελευταία στιγμή για να οργανώσουμε τους εορτασμούς; Δεν θα μπορούσε να γίνει μια έκδοση ιστορικού βιβλίου; Για να μην αναφέρω την παραγωγή ντοκιμαντέρ.
Μοναδική εξαίρεση η προσπάθεια που γίνεται στην Όλυμπο ώστε να οργανωθεί μια όμορφη γιορτή και να αποδοθούν τιμές στο Επαναστατικό Κίνημα της Καρπάθου.
Μανώλης Δημελλάς Καρπαθιακά Νέα
