Δεν είχαμε ποτέ τους γιατρούς που χρειαζόμαστε. Ε, και;
Δεν έχουμε ένα πλήρως στελεχωμένο Νοσοκομείο. Ε, και;
Δεν έχουμε καλές συγκοινωνίες, καράβια και αεροπλάνα. Είναι λίγες, ακριβές και σε δύσκολες ώρες. Ε, και;
Δεν έχουμε μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό. Ε, και;
Δεν έχουμε στελεχωμένες υπηρεσίες. Ε, και;
Έχουμε ακριβό κόστος ζωής. Ε, και;
Στερούμαστε βασικά αγαθά. Ε, και;
Πρέπει να τρέχουμε στη Ρόδο, στην Αθήνα, στο Ηράκλειο για ψύλλου πήδημα. Ε, και;
Φεύγουμε για μία μέρα από την Κάρπαθο και κάνουμε εσωτερικό τουρισμό για μία εβδομάδα στις παραπάνω πόλεις. Ε, και;
Πληρώνουμε πανάκριβα αυτά που οι άλλοι Έλληνες έχουν σχεδόν αυτονόητα. Υπηρεσίες εννοώ. Ε, και;
Στις υποχρεώσεις ίσοι με την υπόλοιπη Ελλάδα, στα δικαιώματα, κάτι σαν μαύροι. Ε, και;
Και να αλλάξει η κυβέρνηση. Ε, και;
Είδαμε και τι γίνεται και με τα δημοτικά. Ε, και;
Eμάς μας νοιάζει ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα. Ε, και;
Δεν έχουμε συλλογική συνείδηση. Μόνο ατομική. Ε, και;
Ζούμε σε ένα όμορφο μέρος και αδικούμε οι ίδιοι τον εαυτό μας. Ε, και;
Aν δεν αλλάξουμε νοοτροπία και μείνουμε μία ζωή στο «δε βαριέσαι και στο έλα, μωρέ», όλοι οι απέξω θα σκέφτονται:
Στην Κάρπαθο ζούνε, ε, και;
