Με την άνοιξη να προδίδει τον ερχομό της με τις φουσκοδεντριές και τις μυρωδιές που αναδίδει η γη όπως ξυπνάει, περάσαμε την Πασχαλιά στις ρίζες μας ακολουθώντας το όνειρο που λέγεται Κάρπαθος.
Γη τραχιά και περήφανη είναι η Κάρπαθος κι ας την δέρνουν όλοι οι αέρηδες του Αιγαίου. ‘Όταν όμως πατήσεις το χώμα της, η ψυχή σου απελευθερώνεται και ελεύθερη και μόνη περπατεί, να δει, να ακούσει, να γευτεί. Βιώσαμε με κατάνυξη τα Άγια Πάθη στη Μητρόπολη και εορτάσαμε την Ανάσταση με ανθρώπους αγαπημένους. Ηλιόλουστη και ανοιξιάτικη η μέρα τη Λαμπροδευτέρα, προσκυνήσαμε τον Άγιο Γεώργιο στις Βάσσες.
Τόπος θαυμαστός που κουβαλάει ιστορία αιώνων, πατριαρχική και σταυροπηγιακή μονή.
Ένα κομμάτι της γης που λες και είναι εκεί για να θωρακίζει και να δυναμώνει ανθρώπινες ψυχές.
Παλαιά η εκκλησιά (1857), σώζεται μόνο το καθολικό. Δυσανάγνωστη η επιγραφή στο ανώφλι της εισόδου, μας δίνει ελάχιστες πληροφορίες.
Η μονή Βασσών ιδρύθηκε επί οικουμενικού πατριάρχου Κυρίλλου Λουκάρεως (1572-1638) που αγάπησε πολύ και προώθησε τα ελληνικά γράμματα.
Σώζονται 2 μεγάλες εικόνες από παλιότερα τέμπλα, της Παναγίας Βρεφοκρατούσας και του Αγίου Γεωργίου καβαλάρη με εικόνες τριγύρω από το μαρτύριο του, όλα ανεκτίμητα κειμήλια της Ορθοδοξίας και της Πίστεως μας. Βοτσαλωτό το δάπεδο, μισοσκότεινος ο ναός, με μυστηριακή γοητεία.
Καλλιμάρμαρος ο τάφος με τα οστά αοιδίμων μητροπολιτών Καρπάθου και Κάσου πίσω από το ιερό της εκκλησίας. Πνευματικός φάρος του γένους η μονή, με την οικονομική στήριξη του οικουμενικού πατριαρχείου ευεργέτησε στα χρόνια της σκλαβιάς την Κάσο και την Κάρπαθο με πληθώρα κοινωφελών έργων.
Ιδρύεται στη μονή το πρώτο σημαντικό εκπαιδευτήριο (1806) με διδάσκαλο τον Σακελλάρη που με τη στήριξη της ωραίας του συντρόφου δίδασκε τους πρωτότοκους νέους της Καρπάθου, όχι μόνο ανάγνωση ορθογραφία και αριθμητική, άλλα και γεωργικές, ξυλουργικές και άλλες εργασίες. Οι μαθητές έμεναν στη σχολή τρία χρόνια και αποφοιτούσαν με τον τίτλο του Διάκου. Στην πορεία η μονή γνώρισε δυσκολίες και πέτρινα χρόνια. Πότε στο ζενίθ και πότε στο ναδίρ.
Σήμερα γνωρίζει μια εκπληκτική άνθιση. Άξια και στιβαρά χέρια την διοικούν, με πολλές θρησκευτικές και άλλες εκδηλώσεις. Ένα θαύμα συντελείται εκεί, μέσα σε μια απίστευτη φυσική ομορφιά, καταπράσινη με μαγική θέα. Μέγας καλλιτέχνης ο Θεός!
Αναμοχλεύσαμε αναμνήσεις φυλαγμένες στις κυψέλες της μνήμης μας. Εκδρομές μαθητικές, γιορτές και εγκαίνια, θύμισες που πεθαίνουν μονάχα σαν πεθάνεις κι εσύ.
Αγιασμένα χώματα, με μυρωδιά που πάντα αγαπούσα. Αυτή τη φορά την ένιωσα εντονότερη και θα ήθελα να έμενε πάνω μου για πάντα.
(οι ιστορικές αναφορές είναι από τον Μιχαηλίδη-Νουάρο)
