Προσεγγίζουμε ένα θέμα που εύστοχα έθεσε η Δέσποινα Νταργακη: τη διαδικτυακή τοξικότητα, την ανωνυμία και τη σκόπιμη στοχοποίηση μέσω ψεύτικων προφίλ και σελίδων!
Αυτοί που επιτίθενται πίσω από ανώνυμες σελίδες και ψεύτικα προφίλ δεν είναι μυστήριο.
Είναι παλιά υλικά. Γνωστοί, συγκεκριμένοι, τοπικοί. Μια συγκεκριμένη κάστα ανθρώπων που ζουν στην Κάρπαθο (ή καλύτερα από την Κάρπαθο).
Και ναι τους χαρακτηρίζω “Εργολάβους λάσπης χωρίς πρόσωπο”. Έτσι, ξεκάθαρα.
Όχι απλώς τοξικοί. Όχι απλώς δειλοί.
Επαγγελματίες της χυδαιότητας.
Έχουν σενάριο, έχουν στόχους, έχουν αποστολές.
Δεν σχολιάζουν. Δηλητηριάζουν.
Δεν διαφωνούν. Διαλύουν.
Δεν έχουν λόγο — έχουν εντολές.
Κρύβονται πίσω από προφίλ-φαντάσματα, με ψευδώνυμα που στάζουν κόμπλεξ και ηττοπάθεια.
Με φτηνή γενναιότητα και διαγνωσμένη τόσο πνευματική όσο και ψυχική σαπίλα.
Παριστάνουν τους “ελεύθερους” μα στην πραγματικότητα είναι αυλικοί της σκοτεινής πλευράς και του συμφέροντος προφανώς τα χρήματα και οι θέσεις είναι το ζητούμενο.
Η ανωνυμία τους δεν είναι προστασία είναι όπλο χωρίς αναγνώριση.
Δεν με σοκάρουν αυτά τα σκουπίδια.
Τους ξέρω. Είναι πιόνια με διατεταγμένη αποστολή.
Χρήσιμοι μόνο για ένα πράγμα:
Να χτυπάνε αυτούς που δεν σκύβουν και επιθυμούν να εκφράσουν επώνυμα και ντόμπρα την άποψη θέση τους.
Αυτό που με σοκάρει και με εξοργίζει είναι οι “κανονικοί” που τους κάνουν πλάτες.
Αυτοί που απαντούν, σχολιάζουν, χαριεντίζονται, τους “παίρνουν στα σοβαρά”και τους “ψηφίζουν” για να τους οδηγήσουν!
Που κάνουν διάλογο με τη σάπια ανωνυμία λες και έχει φωνή!
Που νομίζουν ότι συμφωνούν η χαμογελούν με “αγνώστους” ενώ ξέρουν πολύ καλά με ποιον μιλάνε. Άνθρωποι με ρόλο και θέση που παίρνουν στα σοβαρά το ανώνυμο τίποτα (εκπαιδευτικοί, δημοτικοί σύμβουλοι κλπ κλπ).
Όχι, δεν είναι αφελείς. Είναι συνένοχοι. Ή ακόμη χειρότερα: συνεργάτες.
Η λάσπη είναι η “δουλειά” των ανώνυμων.
Αλλά χωρίς κοινό, δε θα υπήρχε βόθρος να την ανακυκλώνει.
Και εδώ στην Κάρπαθο, βλέπουμε πολλούς να παίζουν το παιχνίδι. Πρόθυμοι, χαιρεκακοί.
Με γέλια πνιγμένα στο φθόνο και στην επιλεκτική τύφλωση. Μια τύφλωση που οδηγεί το προσωπικό συμφέρον.
Γιατί κανείς δεν είναι αθώος όταν επικροτεί τον ΚΑΝΕΝΑ.
Όταν επιλέγεις να “μην ξέρεις”,
τότε δεν είσαι απλώς θεατής — είσαι μέλος του θιάσου.
Στην εποχή μας λοιπόν τίποτα δεν είναι πραγματικά “ανώνυμο”. Κι αυτό έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον!
Όσοι συνεχίζουν να “κάνουν πως δεν ξέρουν”, το κάνουν γιατί τους βολεύει το σκοτάδι.
Αλλά το ψέμα έχει κοντά ποδαρια κι η παρεούλα της λάσπης σύντομα θα αποκαλυφθεί και τότε τα ξαναλέμε αγόρια και κορίτσια χωρίς μάσκες και “λάσπες”…
Μανώλης Δημελλας
10.6.2025
Καρπαθιακα Νέα