Με το Σπύρο το καικι
Που στο Βούρο αυτό ανήκει
Ξεκινάει από Πηγάδια
Πιάνει ψάρια κι Αγριαδια
Με φουρτούνες και μπονατσα
Στο Μπουγάζι κάνει πιάτσα
Τίποτα δεν το μποδιζει
Κάθε μέρα αρμενιζει
Είναι μάλαμα η καρδιά του
Μεγαλώνει τα παιδιά του
Δίπλα η κυρά Μαρία
Μια γυναίκα με αξία
Ότι και να πω δεν φτάνει
Για το Βούρο μας το Γιάννη.
Φεύγει πάει ξενιτιά
Με γυναίκα και παιδιά
Σ άλλο τόπο σ αλλά μέρη
Που εκείνος δεν τα ξέρει
Μες τους ξένους θα δουλέψει
Στη Αμερική θα πρεψει.
Μα και εκεί τα καταφέρνει
Τη ζωή στα χέρια Παίρνει
Είχε τόλμη είχε θάρρος
Μα το ζήλεψε ο χάρος.
Ήταν άνθρωπος ωραίος
Δυστυχώς έφυγε νέος.
Στης καρδιές μας πάντα μένει
Και έτσι ζεί και δεν πεθαίνει
Θα το πω για να το μαθου
Παλικάρι της Καρπάθου
Τα παιδιά και η κυρά σου
Θα κρατουνε το όνομα σου
Θα περνά και εκεί ωραία
Τους γονείς έχει παρέα
Και παρηγοριά θα έχει
Η μαμά θα το προσέχει
Αναπαυσου εν ειρήνη
Μέχρι ανάσταση να γίνει.
Ιωάννης Μιχαήλ Λαγωνικος Κάρπαθος
