Μαρία Λιγνού: Αιωνία σου η μνήμη καλέ μου θείε Ηλία

Μαρία Λιγνού: Αιωνία σου η μνήμη καλέ μου θείε Ηλία

Θείο Ηλία ,

‘Eβαλα κάτω το μυαλό και της καρδιάς τους χτύπους

Να λυσω ενα προβλημα απ της Ζωης τους γριφους .

Μα αναρωτιέμαι πως μπορω τον δρομο σου να στρέψω

Αφου δεν ειναι δυνατον τιποτα να πιστεψω .

Ανθρωπος ησουν με αρχες και ελαμπες σαν τον Ηλιο

Παραδειγμα σου κι ηθελα οπως εσε να γινω !

Γνωσεις και μορφωση Γνωστη στην Ρόδο και στην Κασο

Στην Καρπαθο Αμερικη , και που αλλου να ψαξω ?

Απο μικρη δεν μου λειψε απο κοντα του παντα

Στο διαβασμα στις συμβουλες και στην δικη του βαντα .

Κορη του με φωναζε κι πεταγα στα υψη

Μα η μορφη σου και η μιλια σιγουρα θα μου λειψει .

Εχω το χρεος θειο μου για σενα να μιλαω

Μα αυτα με κανουν διαρκως για ολους σας να ποναω .

Ψηλα και πεντακαθαρο ηταν το μετωπο σου

Για αυτο και εκτιμηση πολλοι ειχαν στο ατομο σου .

Πως να βρεθω μες στο χωριο και εσυ δεν θα περασεις ?

Και το καντυλι της γιαγιας να πας να το αναψεις?

Που πηγε η γειτονησσα Κατω Χριστου και Πανω ?

Να λάμψουν σι τα σπιτια της στους στάβλους και στον Καμπο?

Εγραφες και ποιηματα, ειχες τις συλλογη σου

Και σε κυρυφοκαμάρωνα σε ολη την Ζωη σου .

Δεν κατηγορησες ποτε τον κοσμο αγαπουσες

Ιδιαιτερως τους Λιγνους , με την σειρα τιμουσες .

Να αναπαυθει η ψυχουλα σου κρυφο παρακαλαω

Την μνημη σου οσο θα ζω θειο θα την τιμαω !

Αιωνια Σου η Μνημη καλε μου θειο.