Γιώργος Κανάκης: "Όμορφα που ’ναι τα ’ουνιά"

Όμορφα που ’ναι τα ’ουνιά

Παίρει η σκέψη τα ’ουνιά, βgαίννει στηκ κάθε ράχη

και θέλουτ τα καλύκια μου καινούρgιο πετρομάχι.

Τ’ αγριλλαένο μου ραβδί τ’ ομορφοπλουμισμένο,

έχω αντιστύλι στα ’ουνιά, π’ ανεοκατεαίννω.

Έχω και παραχέρι μου, έναν ακνάτο φίλο,

να μου ’κλουθά, να του ’κλουθώ, τοκ καριχίλιο σκύλο.

Βρίσκει τη σκάρμη του λαού, τα ντζάλα του μυρίντζει

και αψηφά τηπ πέρdικα που σιανοκακκαρίντζει.

Όμορφα που ’ναι τα ’ουνιά στη πρωινή δροσία,

απού θαρείς διαμαντικά πως στάτσουτ τα κλαΐα!

Κ’ η τουρουντζιά η χαραυgή σ’ όλα τα μεϊτάνια,

ωσάφ φωτίσ’ ο ήλιος, όρη και λεμουντάνια.

Ωσάμ μολάρ’ η έρεικα κ’ ο ασκιθθός αθθίσει

κ’ η αντυφία η φουντωτή κ’ αυτή μοσκομυρίσει!

Συννύχατα, χαρά Θεού, και το μελιτσολόι,

αννοίει με τα σύναθθα, ψηλό κουβεντολόι!

Όμορφα στο φθινόπωρο, χειμώνα, και στο θέρος,

μα καλοκαίρι προτιμώ κ’ άννοιξη, ιδιαιτέρως!

© Γιώργος Ν. Κανάκης

Καλό Σαββατοκύριακο…