γράφει ο Μανώλης Δημελλάς
Η ιστορία του Αντώνη Παπαγεωργίου είναι απίστευτη! Από εκείνες που χρειάζεσαι να τις ακούσεις δυο, ή μήπως τρεις φορές, για να την πιστέψεις! Λοιπόν ο Αντώνης, σε ηλικία 22 ετών, είναι ένας από τους νεότερους ανθρώπους στον κόσμο που αποφοίτησε με διδακτορικό δίπλωμα στο Ποινικό Δίκαιο.
Ας πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή κι όταν λέω αρχή σημαίνει από τον πατέρα του, τον Γιάννη Παπαγεωργίου, που τον θυμάμαι έφηβο, όλη τη μέρα να τραβιέται με τον Ποσειδώνα. Ήταν από τα παιδιά που λάτρευαν τη μπάλα και ξεχώριζε μέσα στο γήπεδο. Διαφορετικές εποχές για όλους μας, χωρίς ίχνος από τη σημερινή εικόνα, αφού τότε ακόμη δεν πρωταγωνιστούσε ο ψηφιακός εαυτός μας και το παιγνίδι μας ήταν αληθινό και μέσα στους δρόμους.
Λοιπόν πριν από 26 χρόνια ο Γιάννης Παπαγεωργίου παντρεύτηκε και έφυγε για την Αμερική, η γυναίκα του έχει με καταγωγή από την Όλυμπο. Αγωνίστηκαν και μεγάλωσαν τα δυο παιδιά τους. Ένα αγόρι και μια κόρη. Ο γιός «κληρονόμησε» το πάθος, τη λατρεία του πατέρα για ποδόσφαιρο.
Από μικρός ο Αντώνης Παπαγεωργίου ονειρευόταν να παίξει ποδόσφαιρο στην πρώτη κατηγορία. Κοιμόταν και ξυπνούσε με τη μπάλα στο μυαλό κι όταν του έλεγαν για γράμματα εκείνος δεν πολυέδινε σημασία. Μάλιστα ο πατέρας του αναρωτιόταν για τον γιό του, όμως έκανε υπομονή.
Στο γυμνάσιο και το λύκειο δούλεψε σκληρά στην προπόνηση με μια απέραντη επιθυμία να πετύχει το στόχο του δηλαδή να παίξει μπάλα. Όμως οι βαθμοί του δεν τον βοηθούσαν, γιατί στην Αμερική για να μπεις στην ομάδα του κολλεγίου πρέπει πετυχαίνεις υψηλά αποτελέσματα και να είσαι καλός μαθητής.
Κάποια μέρα του ανακοίνωσαν ότι ακαδημαϊκά δεν ήταν κατάλληλος για να παίζει μπάλα στην πρώτη κατηγορία.
Χρειάστηκε μόλις μια στιγμή για να σπάσουν όλα του τα όνειρα.
Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να πάρει μια απόφαση, ή θα άφηνε την ιστορία να τον πάρει από κάτω και μια κακή στιγμή να καθορίσει το μέλλον του ή θα πάλευε για να κερδίσει κάτι καλό. Κι όπως είπε σε μια από τις πολλές συνεντεύξεις που έδωσε στο τηλεοπτικό κανάλι 69news: “Για μένα το θέμα ήταν να μην κοιτάξω πίσω”.
Πήγε λοιπόν στο Πανεπιστήμιο Καλιφόρνια της Πενσυλβανίας, και ήταν σίγουρος ότι εκεί θα έπαιζε ποδόσφαιρο. Και πράγματι συνέβη μια απίστευτη μεταμόρφωση! Το σχολείο έγινε η απόλυτη προτεραιότητα, δεν άφηνε τίποτε πίσω και σα να μην έφτανε αυτό έπαιρνε ολοένα και περισσότερα μαθήματα. Με αποτέλεσμα να πάρει το πτυχίο του μέσα σε δυο χρόνια!
Η ιστορία δεν σταματά εκεί. Συνέχιζε κάνοντας ταυτόχρονα δυο μεταπτυχιακά, που τα ολοκλήρωσε σε ηλικία μόλις 20 ετών.
Η συνέχεια κρύβει τσαγανό και…καρπάθικη αντίδραση.
Ο Αντώνης πήγε στον Πρύτανη και ζήτησε να ξεκινήσει διδακτορικό στο Ποινικό δίκαιο.
Εκείνος αρχικά του αρνήθηκε αλλά όταν ο νεαρός Καρπάθιος του ανακοίνωσε ότι ήδη δέχεται προτάσεις από άλλα πανεπιστήμια, τότε έκανε πίσω. Το καλοσκέφτηκε και δέχτηκε τον Αντώνη Παπαγεωργίου. Σημειώστε ότι υπήρχαν περίπου 25 θέσεις κι ο Πρύτανης είχε στο γραφείο του σχεδόν 300 αιτήσεις, από ολοκληρωμένους δικηγόρους κι Αντώνης ήταν ένας νεαρός 20αρης!
Τον περασμένο Μάιο έκλεισε κι αυτόν τον κύκλο. Μόλις δυο χρόνια του χρειάστηκαν για να αποκτήσει και το διδακτορικό του στο Ποινικό δίκαιο ενώ ταυτόχρονα εργάστηκε ως βοηθός καθηγητή στο Πανεπιστήμιο.
Εδώ και δυο βδομάδες βρίσκεται στο New Jersey, στο Rutgers Law School και έχει βάλει πιο ψηλό στόχο, τώρα θέλει να αποκτήσει πτυχίο στη Νομική.
Το ποδόσφαιρο ήταν για κείνον η αφορμή για να σφίξει τα δόντια και να μετρήσει τις δυνάμεις του. Να βάλει κάτω το κεφάλι και με πείσμα να πετύχει αμέτρητα γκολ ζωής. Έχει ενδιαφέρον μια κουβέντα που είπε στο τηλεοπτικό κανάλι 69news:
“Νομίζω πως αν κάποιος μπορεί να βγάλει ένα χρήσιμο συμπέρασμα από την ιστορία μου, αυτό είναι το ότι συνηθισμένοι άνθρωποι μπορούν να πραγματικά να κάνουν απίθανα πράγματα!”
Ο Αντώνης Παπαγεωργίου είναι Πηγαδιώτης, μπαλουξής κι όταν βρίσκεται στο νησί του, εκτός από τη χαρά να συναντά τους συγγενείς και τους φίλους, παίζει μπάλα, βέβαια με τον Ποσειδώνα και έχει την ίδια λαχτάρα που είχε κι πατέρας του στα νιάτα του.
Στο τηλέφωνο η φωνή του Γιάννη, πατέρα του Αντώνη, ήταν ίδια κι απαράλαχτη, όπως τότε που παίζαμε στο παλιό γήπεδο, τότε που τρέχαμε και σκαρφαλώναμε στο Νιοχώρι. Είναι τόσο σπουδαίο να μεγαλώνεις και να καμαρώνεις τα χαρίσματα του γιού σου. Κι είναι ακόμη πιο δυνατό συναίσθημα να ανατρέφεις τα παιδιά σου και να μην ξεχνάς τις ρίζες σου κι ο Γιάννης Παπαγεωργίου μπορεί να βρίσκεται και να παλεύει 26 χρόνια στην Αμερική όμως είναι σα να μην έφυγε ποτέ από την Κάρπαθο.
https://www.karpathios.tech/index.php