Από την ιστορία του Γεωργιάδη μου έκαναν εντύπωση κάποιες συμπεριφορές του που δείχνουν τον χαρακτήρα του, όπως όταν ανέβαινε στους στύλους για να δώσει ρεύμα στους φτωχούς ή όπως όταν έδωσε τις ασημένιες βέργες των Αμερικανών για να αγοράσει φάρμακα και να σώσει αμάχους που είχαν μια μεταδοτική ασθένεια, η οποία θέριζε τότε όλα τα χωριό.
Μια άλλη πράξη του που δείχνει την ευσπλαχνία του απέναντι στους άμαχους και ανυπεράσπιστους, είναι όταν μαζί με άλλους Ελληνες σχεδίαζαν να δηλητηριάσουν τα αυγά τα οποία έκλεβαν οι Γερμανοί στρατιώτες από τους ανθρώπους των χωριών και τους άφηναν να λιμοκτονούν.
Με αυτήν την πράξη ήθελε να δώσει ένα μάθημα στους Γερμανούς. Ότι το άδικο πληρώνεται με άδικο.
Όμως όταν έμαθε ότι τα αυγά στέλνονταν στην Γερμανία για τις έγκυες γυναίκες και τα παιδιά, ο Γεωργιάδης έκανε πίσω. Σταμάτησε με τους άλλους να δηλητηριάζει τα αυγά γιατί σκέφτηκε πόσο κακό θα έκανε σε ανθρώπους που δεν έφταιγαν για τον πόλεμο. Σεβάστηκε πάλι τον άμαχο πληθυσμό κι ας ήταν από την πλευρά του εχθρού.
Είναι δίκαιο να χτυπάς αμάχους στον πόλεμο; Είναι δίκαιο να χτυπάς ανθρώπους που δεν έχουν όπλα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους; Να χτυπάς παιδιά που είναι τόσο αθώα και για να κάνουν κακό και τόσο αδύναμα για να προστατέψουν τον εαυτό τους από τα χτυπήματα του εχθρού;;
Σοφία Εμμ. Κρητσιώτη, Β’ τάξη Γυμνασίου
