Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΉΜΟΝΑΣ ΟΘΟΥΣ ΚΑΡΠΆΘΟΥ
Λευκός σαν περιστέρι ξεκουράζεται
Κάτω από τους πλατανους κι’ ονειροφαντάζεται
Το εκκλησάκι τ’ Αγίου Παντελεήμονα
Στέκετ’ εκεί περήφανο καμαρωτο
Και κοκκινίζει ντροπαλό
Τα βράδια στο ηλιοβασίλεμα.
Μα μια φορά το χρόνο στη γιορτή του
Κόσμος πολύς πανηγυρίζει στην αυλή του
Άλλοι χορεύουνε πιασμένοι από τα χέρια
Κι’ άλλοι ευτυχισμένα ταίρια
Αμέριμνα χαμογελούν
Και τ’ άστρα πανω ροβολουν.
Φεύγουν τα χρόνια, ο καιρός γοργοπερνα
Μα τιποτε εκεί θαρρείς και δεν γερνά
Στην δύση ο ήλιος κατεβαίνει
Ένας παπάς αργοσημαινει
Χορεύει ο κόσμος στην αυλή
Στων άστρων την φεγγοβολη.
Το ποίημα αυτό γράφτηκε από την ΑΦΡΟΔΊΤΗ ΚΑΡΑ•Ι•ΤΙΝΟΥ (Καρα•ι•τιανου) σε λεύκωμα του Συλλόγου Οθειτων Αμερικής
“Ο Όμηρος”.
Η φωτογραφία με τα δύο κάτασπρα Εκκλησακια- Αγίου Παντελεήμονα και Αγίου Ανδρέα, ειναι από τη δεκαετία του 1930.
28.1.2023
Από την ανάρτηση του Μανώλη Χατζηαντωνίου
