γράφει ο Γιώργος Νικολάου Κανάκης
Γέρικο στέκει το κορμί, μα στα βαθιά της μμάκια,
αστράφτει η πίσω αρκοντιά κ’ η τόση περηφάνια,
εφύα στα ξένα οι εϊκοί κ’ αυτή στα σκαλοπάκια,
φέρνει στον νου της εποχές κ’ αλλοτινά ντζαμάνια.
Πέρα ξαννοίει το πέλαος και μες στον νου ανεμίντζου,
άσπροι καπνοί, σγουροί καπνοί στου γυρισμού τη ρόττα,
αναπολεί άλλους καιρούς, τα μέσα της μαυρίντζου,
τα χρόνια που περάσασιτ, τα νιάτα της τα πρώτα.
Παίρει ελάιν απ’ την ελιά και άφτει το καντήλι,
πλέκει αρgά της προσμονής το άγιο πανωφόρι,
τα ’άκρυα της αποτραβά στην άκρα απ’ το μαντήλι,
π’ άσπρη τελεία φάνηκε, του καραβιού η πλώρη.
…
Μάνα-Νησί, Μάνα-στεριά, Μάνα βασανισμένη,
π’ ωσάμ μελίτσιβ βούιντζες, ’π’ αθρώπων εμιλίες
και πάντα με παιόγγονα ήσουπ περιντζωσμένη!
Τώρα είν’ οι πίκρετ σου πολλές και χαρές ελίες.
Νέα Σμύρνη, 10/7/2019
Γιώργος Ν. Κανάκης
Ημέρα της Μητέρας, Κυριακή 9 Μαΐου 2021
Χρόνια Πολλά στις Μάνες όλου του κόσμου!


από σχετική ανάρτηση του Δημιουργού