Εμείς διαβάζουμε, γράφουμε την κριτική μας, αλλά και ρωτάμε την δημιουργό για να μας αποκαλύψει τις κρυφές πτυχές του έργου της…
ΚΡΙΤΙΚΗ:
Μετατρέποντας τη μοναχικότητα σε δημιουργία, ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου, βουτάει στον ωκεανό της Ιστορίας και έχοντας ως σημείο «αφετηρίας» την Κάρπαθο και ένα ακατοίκητο νησάκι τη Σαρία, μας ταξιδεύει εκεί όπου η φαντασία «λιγοψυχά» και το πάθος για ζωή ορθώνει το ανάστημά του, αποκαλύπτοντάς μας αλήθειες, άξιες να δυναμώνουν το αίσθημα της προστασίας.
Ο έρωτας κυριαρχεί στις σελίδες του βιβλίου, προκαλώντας ανατροπές σε όλα τα επίπεδα δράσεις, αναγκάζοντας αν θέλετε τους ήρωες να μας μαρτυρήσουν τα όποια μυστικά κρατούσαν ως «όπλα» αυτοπροστασίας, στη διάρκεια της πλοκής της ιστορίας.
Με απλή γραφή, όμορφες περιγραφές και όμορφο αφηγηματικό λόγο, η Σταυριανή περνάει τα δικά της μηνύματα, αφήνει το δικό της αποτύπωμα πάνω στον καμβά της ζωής, φανερώνοντας παράλληλα την ευαισθησία που έχει σε θέματα που αφορούν το περιβάλλον και την κλιματική αλλαγή.
Ένα βιβλίο γεμάτο αγάπη και έκφραση συναισθημάτων για τον πλανήτη που ζούμε, ένα βιβλίο «σύμβουλος» για κάθε περιβαλλοντολογική ανησυχία, ένα πόνημα που δύσκολα θα θελήσετε να το αποχωριστείτε…
Αλλά ας ακούσουμε την ίδια τι έχει να μας πει, γι’ αυτό το νέο συγγραφικό της δημιούργημα…
Τί ήταν αυτό που σας οδήγησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Αφ’ ενός η οικολογική μου ευαισθησία που έψαχνε τρόπο να εκφραστεί κι αφ’ ετέρου ένα ταξίδι στην Κάρπαθο και συγκεκριμένα στο κοντινό κι ακατοίκητο νησάκι Σαρία, ορμητήριο των Σαρακηνών Πειρατών κατά τον 10ο αιώνα. Θέλοντας να προβάλω σύγχρονα προβλήματα καθώς και της περιόδου των Σαρακηνών, επέλεξα ο κεντρικός ήρωάς μου να εργάζεται ως περιβαλλοντολόγος στην πλούσια σε βιοποικιλότητα Σαρία, αλλά συγχρόνως να συγγράφει και μια νουβέλα σχετική με την περίοδο εκείνη που το νησί κατοικούνταν από τους Σαρακηνούς.
Πόσο εύκολο ήταν το συγγραφικό σας ταξίδι στο χθες;
Εύκολο καθόλου, αντιθέτως ήταν ιδιαιτέρως δύσκολο καθώς η ιστορική έρευνα απαίτησε περίπου δύο χρόνια… Συχνά χρειαζόταν να βυθίσω τη φαντασία μου στα 1.000 μ.Χ. προκειμένου να εμπλουτίσω τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα της συγκεκριμένης βυζαντινής περιόδου, όπως για παράδειγμα κατά την εκστρατεία του Μέγα Δομέστικου Νικηφόρου Φωκά, στο τότε Εμιράτο του Χάνδακος, το σημερινό Ηράκλειο της Κρήτης.
Ο όγκος των πληροφοριών που συλλέξατε για μια εποχή που δεν «ζήσατε» ήταν αρκετός για να καλύψει τα συγγραφικά σας θέλω;
Έπειτα από πολλή προσπάθεια και πείσμα -πάνω από τέσσερα χρόνια χρειάστηκαν από τότε που το ξεκίνησα μέχρι να φτάσει στον Εκδότη μου- με ένα μαγικό τρόπο έφτασε στα χέρια μου ένα ιστορικό βιβλίο, το οποίο επιτέλους κατάφερε να μου ανοίξει την «Κεντρική Πύλη του Βυζαντίου από όπου περνούσε ο Νικηφόρος Φωκάς». Μεταφορικά το αναφέρω. Οπότε ναι, ήταν αρκετός, άλλωστε τον κυρίαρχο ρόλο στον μύθο, τον διεκδικεί η φαντασία.
Πόση δύναμη κρύβει μέσα του ο Έρωτας και πόσο μίσος το «σκηνικό» της Εκδίκησης;
Θαυματοποιός ο Έρωτας και με απίστευτη δύναμη αφού υποτάσσει κάθε λογική σκέψη. Το ταπεινό ερωτευμένο παλικάρι γίνεται με μιας γενναίος πολεμιστής καταφέρνοντας να σκοτώσει τον δράκο για να ελευθερώσει τη φυλακισμένη αγαπημένη του. Σκηνή που συναντούμε σε κλασσικά παραμύθια και μας δείχνει την αήττητη δύναμη του έρωτα. Το «σκηνικό» τώρα της εκδίκησης, συνήθως έπειτα από μια απιστία, νομίζω ότι περισσότερο έχει να κάνει με το πώς θα διαχειρισθεί ο καθένας το αρνητικό συναίσθημα που τον κατακλύζει, πολλές φορές και με στοιχεία μίσους, για το άτομο που τον πρόδωσε. Όσο πιο αρχέγονα και ανεξέλεγκτα τα ένστικτα, τόσο και πιο βίαιες οι αντιδράσεις.
Είναι τελικά οι επιλογές μας αυτές που καθορίζουν την πορεία της ζωής μας ή η ζωή φροντίζει να μας εντυπωσιάσει με τα απρόοπτα της;
Σκέπτομαι πως πρόκειται για συνδυασμό. Η ζωή φροντίζει να μας εντυπωσιάζει με τα απρόοπτα της, αν και αν είμαστε λίγο «ψυλλιασμένοι», παρατηρούμε πως σε σοβαρά ζητήματα, υπάρχει η δυναμική των γεγονότων. Οι επιλογές μας για την πορεία της ζωής μας, θεωρώ πως μπορούν να «κινούνται» εντός οριοθετημένου πλαισίου, το οποίο διαμορφώνουν οικογενειακοί, κοινωνικοί και πολιτισμικοί παράγοντες. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, κάποια στιγμή μπορεί η τυχαιότητα να μας προκαλέσει και εκεί σίγουρα η προσωπική επιλογή μας θα παίξει ρόλο. Άραγε θα ακολουθήσουμε την πρόκληση παίρνοντας το ρίσκο ή θα την προσπεράσουμε, παραμένοντας αδρανείς στην ασφάλεια μας; (φράση από το βιβλίο μου: Όταν Ο Θεός έπλασε την Εύα).
Τί θα λέγατε σ’ έναν αναγνώστη ώστε να τον προτρέψετε να διαβάσει αυτό το βιβλίο;
α) Οι Σαρακηνοί Πειρατές, για αιώνες υπήρξαν η μεγάλη πληγή των νησιών μας. Η Κάρπαθος κι η Κρήτη υπέφεραν όσο λίγα νησιά, αφού εκεί λειτουργούσαν δυο από τα μεγαλύτερα σκλαβοπάζαρα της Μεσογείου. Πρόκειται για ένα κομμάτι της ιστορίας μας που προσπάθησα να αναδείξω.
β) Η προστασία του πλανήτη από την υπερθέρμανση είναι η μεγαλύτερη πρόκληση του αιώνα και ως συγγραφέας δια στόματος των ηρώων μου, περνώ τα ανάλογα μηνύματα. Μηνύματα που με κάθε τρόπο, κάθε ευαισθητοποιημένος πολίτης του σήμερα θα πρέπει να τα περάσει στον πολίτη του αύριο. Είναι ΧΡΕΟΣ όλων μας η Αειφόρος Ανάπτυξη του πλανήτη μας να συνεχισθεί.
Κε Ανδριά, εύχομαι σε εσάς και στην αναγνωστική ομάδα του aylogyros news να έχετε Καλή και Δημιουργική Χρονιά!
Παύλος Ανδριάς, για τον aylogyrosnews
