Γράφει η Φωτεινή Γεργατσούλλη Σταματιάδη
Σήμερα η καμπάνα του χωριού μας, μας γέμισε πόνο, μας γέμισε θλίψη …Απέραντη θλίψη.
Αγαπημένη μου θεία, η δική μου η καρδιά άνοιξε στα δυο ..
Για να μπορέσει να χωρέσει αυτόν τον πόνο του σκληρού και γρήγορου αποχωρισμού σου. Σήμερα έχασα την δεύτερη μου μάνα. Το ίδιο και τα παιδιά μου.
Όλα τα χρόνια της ζωής μας, στα καλά και στα δύσκολα, στις χαρές και τις λύπες πάντα μαζί. Σαν μια αληθινή οικογένεια. Ο αγαπημένος μας θείος Μιχαλάκης ,οι σεβάσμιοι γέροντες γονείς σας, τα παιδιά σας…..τα μικρά αδέλφια μας.
Κι εσύ! Η πρώτη κυρία του σπιτιού. Οι πόρτες σας πάντα ανοιχτές,
Το τραπέζι σας στρωμένο
Τα κρεβάτια σας, ακόμα και στο σαλόνι, γεμάτα! Κι εσύ θεία μου. Και μαγείρισσα ,και νοσοκόμα, και συμβουλάτορας, και συμπαραστάτης.
Μαζί! Σε όλες τις χαρές Και τις δικές σας και τις δικές μας
Εργαστήρια ζαχαροπλαστικής τα σπίτια μας
Αστείρευτες πηγές οι γνώσεις και οι συμβουλές σας. Η προστασία σας για την πρόοδο των παιδιών μας; θεμέλιο για την επιτυχία στη ζωής τους
Γι αυτό και είστε η δεύτερη οικογένεια τους
Αλλά …..όλα τελειώνουν κάποτε.
Μόνο οι αναμνήσεις μένουν. Κι απόψε για σένα πολλά δάκρυα θα τρέξουν. Πολλά χείλη θα πουν:
Έφυγε μια Κυρία μια τέλεια σύζυγος μια άξια μητέρα μας, γυναίκα σοφή και πανέξυπνη από τα μαθητικά της χρόνια μέχρι το τέλος της Έφυγε η Βάσω των Συλλόγων ,της Εκκλησίας του Απερίου ,του Πειραιά.
Έφυγε κι όσοι τη γνώρισαν, θα πουν Κρίμα! Απώλεια. Η κοινωνία, έχασε ένα αληθινό διαμάντι που την στόλιζε όσο ζούσε.
Θεία μου Βάσω.
Εκεί που θα πας θα σε περιμένουν με λαχτάρα τόσοι αγαπημένοι μας ΠΡΩΤΗ η αδελφή σου. Η Μάνα μας που τόσο πολύ πονούσε για σενα
Θα ήθελα να σου γράψω πολλά. Αλλά δεν θα είναι απόψε τα τελευταία.
Σου αξίζουν άλλωστε χιλιάδες λέξεις που μια μόνο θα ξεχωρίζει Σε αγαπάμε πολύ
Το ίδιο θα αγαπάμε τα παιδιά και εγγόνια σου
Ξεκούρασε το πονεμένο σου κορμί απόψε με προσκεφάλι την σκέψη μας.
Καλό σου ταξίδι προς τον Παράδεισο…
