Ο πατέρας της φαμίλιας το αποφάσισε αν και ήταν πια μεγάλος. Θα κατέβαινε υποψήφιος στις δημοτικές εκλογές! Μεγάλη φαμίλια, φτωχή μεν αλλά ο άντρας από χρόνια είχε εκφρασμένες πολιτικές θέσεις και δυνατά επιχειρήματα για να πείσει τουλάχιστον συγγενείς και φίλους ώστε τουλάχιστον να διαπραγματευτεί στα ίσα την ψήφο και την εμπιστοσύνη τους!
Πήγαινε και ερχόταν από τα καφενεία, μπορούσε να κεράσει έναν καφέ και σχεδόν ευχαριστημένος για πολλούς μήνες έγραφε και έσβηνε μια λίστα. Πάνω πάνω ήταν η οικογένεια του, η γυναίκα, τα παιδιά και οι κοντινοί που τους είχε, όπως συχνά έλεγε στον εαυτό του, κερδισμένους. Μάλιστα ένα γεγονός τον έκαμε να νιώσει ακόμη δυνατότερος, ένας από αντιπάλους του βρήκε ευκαιρία και σίμωσε ένα από τα παιδιά του, δίνοντας του μια μάτσα λεφτά, για να ψηφίσει τον αντίπαλο του πατέρα του. Εκείνος τον έδιωξε με φωνές που ακούστηκαν στη γειτονιά κι ο πατέρας δυνάμωσε την πίστη και την ελπίδα του.
Έφτασε η Κυριακή των εκλογών και ο υποψήφιος της ιστορίας όλο αγωνία περίμενε να ανοίξουν οι κάλπες. Ήταν σχεδόν σίγουρος ότι ακόμη και αν δεν έβγαινε, θα είχε μια αξιοπρεπέστατη εμφάνιση, δε θα ντρεπόταν τους φίλους του και θα συνέχισε τη σκληρή κριτική του.
Άνοιξαν τις κάλπες και μέτρησαν όλους κι όλους 3 σταυρούς στο όνομα του. Οι αμέτρητοι φίλοι και οι υποσχέσεις τους πήγαν περίπατο! Έλειπε ένας σταυρός από τον στενότατο κύκλο του. Προφανώς ακόμη και ένα του παιδί δεν τον είχε ψηφίσει. Μέσα στο σπίτι ρωτούσε και ξαναρωτούσε μα και τα δυο παιδιά παίρναν όρκο στην Παναγία ότι τον σταύρωσαν. Όχι πως δε τα πίστευε, αλλά η κάλπη δεν έλεγε ψέματα.
Λίγες ημέρες αργότερα και ενώ πάλευε να χωνέψει τη σκληρή του αποτυχία έμαθε τη πικρή αλήθεια. Ένα ματσάκι με λεφτά, τυλιγμένα όμορφα με ένα λαστιχάκι, προσφέρθηκαν στη γυναίκα του και εκείνη, όσο κι αν ήθελε, δε μπόρεσε να τα αποφύγει. Η φτώχεια και η ανέχεια σα μικροί διάβολοι τρύπωσαν στα αυτιά της και τη τούμπαραν. Μάγκωσε το χρήμα και με κλειστά μάτια έριξε στην αντίπαλη παράταξη την ψήφο της.
Τα χρόνια πέρασαν, έπαψαν να μιλούν στο σπιτικό για το περιστατικό, μόνο που έμοιαζε σαν αγκάθι που δεν βγήκε ποτέ από την πληγή, σε κάθε εκλογές ο πατέρας της φαμίλιας μονολογούσε πως είναι καλύτερα να πεινάς και να ψηφίζεις εκείνο που πιστεύεις κι ας λαθεύεις, παρά να κλουθάς υποψήφιους για τα λεφτά γιατί τότε δε μπορεί να λέγεσαι άνθρωπος.
3.10.2023
Μανώλης Δημελλάς
Καρπαθιακά Νέα
