Του συγγραφέα Μάκη Εμμ. Ρήγα-Ρηγοπούλη
Για πολλοστή φορά η έγκριτη γραφή του Δ/ντή “των Καρπαθιακών Νέων” Μανώλη Δημελλά (Μ.Δ.) θέτει εκ βαθέων πλήθος από βασανιστικά ερωτήματα στην παρούσα κρίσιμη συγκυρία της παγκαρπαθιακής πολιτικής σκηνής και όχι μόνο.
Παρόλο που εκπέμπει SOS από παντού, για την ερειποποίηση βασικών κοινοτικών – δημοτικών υποδομών και κτηρίων και συγκεκριμένα το “Ρήγειον Δημοτικό Σχολείο Μενετών”, οι καθ΄ ύλη αρμόδιοι περί άλλων τυρβάζουν..
Καταγγέλοντας (ο Μ.Δ.) ότι: “Μόνο θλίψη για την εγκατάλειψη και την κατάντια του ιστορικού κτηρίου και λέμε ότι έχουμε υπουργό με καταγωγή από το χωριό”.. Και ότι “οι υπεύθυνοι του Δήμου δεν δείχνουν το απαιτούμενο ενδιαφέρον”.
Δεν θέλουμε να πιστεύουμε ότι μεταπολεμικά, μέχρι πρόσφατα, οι γενεές γενεών που γαλουγήθηκαν τα πρώτα έξι σχολικά τους χρόνια (τις παιδικές μνήμες τις κουβαλάμε αιώνια, μπετόν αρμέ) σε αυτό το σχολειό-πύργο του χωριού και του εαυτού μας.. όπως όλοι μας, όπως ο Υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης, εν τέλει, θα αφήσει το πνευματικό του σπίτι στο έλεος της αδυσώπητης φθοράς του χρόνου να καταρεύσει;
Και θα έλεγα ο Υπουργός πολύ περισσότερο θα πρέπει να αισθάνεται πιο οικείος σε αυτούς τους αξέχαστους σχολικούς χώρους, καθόσον ο αείμνηστος αγαπητός του παππούς και αξιοσέβαστός δάσκαλος μας Μηνάς Αλεξιάδης, πέρασε εκεί μέσα όλη την εκπαιδευτική ζωή προσφοράς του.. και παρέδιδε τα πρώτα φώτα μάθησης και διαμόρφωσε τις γνωστικές κλίμακες για να ανέβει ο σημερινός επιφανής εγγονός του στα ανώτατα αξιώματα της πολιτείας πρώτος τη τάξει υπουργός και πρώτος τη τάξει πανεπιστημιακός (συνταγματολόγος) και όχι μόνο.
Ασφαλώς, εκτός τον Αλεξιάδη, δεν θα μπορούσαμε να μην μνημονεύσουμε και τους άλλους 4 πνευματικούς πατέρες- δασκάλους μας αείμνηστους Χατζηκωστή, Καμαράτο, Μαρίκα Χωρατατζή, Μανδαλάκη, που τους είμαστε οιωνεί ευγνώμονες.
Τα κίτρινα τυριά, τις πολυβιταμίνες, τα αμερικάνικα γάλατα σκόνη τα καλομάθαμε από τότε.. κάθε παιδί το πρωί κουβαλούσε κουρμούλες ξύλα υπό μάλης για να βράζει στα καζάνια η σχολική μαγείριτσα τα γαλατοσκονόνερα (!!), η αείμνηστη Φωτ. Πιττά και μάλιστα σε εποχές γενικής φτώχειας, αλλά πολύ πιο ανθρώπινων προσεγγίσεων.
Λέτε, τα τότε αμερικάνικα βιταμινούχα δεκατιανά- αποθέματα να “γιατρεύουν”-καθαρίζουν και τις νόες από τις σύγχρονες χημικές τροφές; Και έκτοτε πλειάδα δικών μας και “ξένων” δασκάλων άφησαν πίσω τους τα τότε αυστηρά αποτυπώματα της μετέπειτα ανοδικής πορείας των χιλιάδων πνευματικών τους τέκνων και του τόπου, εκτός από το εκπαιδευτήριο σπίτι τους, που “μένει ορφανό”..
τα μεν επίπεδα κυρίως τα ατομικά επιστημονικά- οικονομικά, κ.τ.λ. εκτοξεύθηκαν.. άλλα τα ομαδικά γενικώς “κουτσαίνουν”, όπως τα δημοτικά- κοινοτικά, τα δημογραφικά, κ.τ.λ. έχουν πάθει “συστημική ανοσία”.
Τι σου κάνει η μονομερής παιδεία και η μεγάλη στροφή στην τεχνολογική εξέλιξη να αφήνει να πέφτουνε στα τάρταρα επί πλέον με την μητρική- πολιτειακή αφασία, ότι έχει να κάνει με την τεράστια πνευματική μας κληρονομιά και γι΄ αυτό οσονούπω φτωχαίνουμε.. όπως και γι΄ αυτό, θεωρώ, για τον οποιοδήποτε λόγο να μην μπορεί να λειτουργεί ο Δήμος και κατά ακολουθία όλα τα χωριά που τον συναποτελούν.
Όλες αυτές οι πρωτόγνωρες ανωμαλίες οι μειοψηφίες να κυβερνούν, οι λίγοι (οι επτά) της Οικονομικής Επιτροπής να είναι ο αποφασιστικός παράγοντας, που θα πρέπει να εγκρίνει τα πάντα, και όχι το εν συνόλο Δημοτικό Συμβούλιο των 21 μελών.. το να εξαρτάται η έναρξη της συνεδρίασης του Δ.Σ., της ΟΙΚ. Ε., κ.τ.λ. από την οργάνωση, ή την καλή διάθεση ή μη δημ. υπαλλήλου ή του συμβασιούχου για να εκτελεί χρέη πρακτικογράφου, οι απανωτές απουσίες και παραιτήσεις συμβούλων, κ.τ.λ., κ.τ.λ., χωρίς να μπορεί κανένας είτε να τα προβλέψει, είτε να τα σταματήσει, είτε να διορθώσει όλα αυτά, και όχι μόνο, τα κακώς κείμενα για επτά μήνες..καταγράφονται ως από τις πλείστες όσες νέες σοβαρότατες δυστοκίες λειτουργίας του ελληνικού κράτους.. σε κρίσιμους τομείς όπως είναι οι δήμοι, που αφήνει η ίδια η πολιτεία να δημιουργούνται τόσα πολλά αδιέξοδα από ανευθυνουπεύθυνους μέχρι να επέλθει η πλήρης ασφυξία του αμεσότερου κρίκου της Δημοκρατίας.
Δηλαδή, αντί φυσιολογικά να προστίθεται, χρόνο με το χρόνο, όλο και κάτι που να καλυτερεύει την ζωή γενικώς της υπαίθρου.. αντίθετα και στο προκείμενο το Δημ. Σχολείο Μενετών.. Δεν υποτιμούμε σε καμία περίπτωση τις ενεργέστατες προσπάθειες και των υπολοίπων βουλευτών μας για τον νομό και το νησί τους, που καταγράφονται άλλωστε ολημερίς σε συνεχή ροή στις δύο καρπαθιακές Η.Ε.
Από την ατελείωτη όμως λίστα “παραμελημένων” μεγάλων έργων του νησιού ανασύρονται τα περισσότερα στην επιφάνεια από τον “αντ΄ αυτού” Υπουργόν Επικρατείας Γιώργο Γεραπετρίτη, βάζοντάς τα σε άμεση προτεραιότητα.
Όλοι οι αρμόδιοι παράγοντες του Δήμου, χωρίς καμίαν εξαίρεση, που τον επισκέπτονται μένουν άφωνοι βλέποντας να παίρνει τηλέφωνα μπροστά τους, τους καθ΄ ύλην αρμόδιους υπουργούς και να βάζει ο ίδιος το νερό στο αυλάκι για την άμεση υλοποίησή τους. Ο πρώτος καρπάθιος που κατορθώνει να εξυψώνεται από τις ίδιες τις άριστες ικανότητες και χαρίσματά του σε δεξί χέρι του Πρωθυπουργού και αναδεικνύεται με το συγκινητικό πατριωτικό του ενδιαφέρον ως ο αναμορφωτής της Νέας Καρπάθου.. συμπαρασύροντας στην αριστεία και όσους στην δημόσια σφαίρα αφήνουν κατά μέρος τις ανυπόστατες προσωπικές τους αξιώσεις, αξιοποιώντας την μοναδική στα χίλια χρόνια χρυσή ευκαιρία να συμβάλουν στον εναπομείναντα (;) χρόνο στην γενική αναβάθμιση του τόπου τους.
Και για να μην παρεξηγούμαι όσον αφορά τον Περιφερειακό των Μενετών μας έχουνε βγάλει “αωνεί” ότι είμαστε εναντίον της προόδου και επιβάλλεται αναγκαία διευκρίνιση.
Τα έχουμε μισοτρέξει, πού και πού φτιάξαμε δρόμους και τώρα εν τάχει από πού και πού αφήσαμε να περάσουν δρόμοι: Πρός Λάϊ-Κάτω Νερό.. Δυτικός Περιφερειακός Πάνω Χωριού-Ζαζόπετρα.. Ανατολικός Περιφερειακός- Ζόκλα.. Κλεισίδια.. Λακκί.. Χοχλακάρι.. Βάρδες.. Υποπαντή.. Στρογγυλού.. Αϊς Γιάννης Τσίγγουνας.. Λιμνοπόταμος.. Δυό Ουνιά.. Ποταμία.. Μαστιχάρια.. Πάνω Χολέτρα Τσίγγουνας.. Μολιά η Σκάλα.. Μακρύς Γυαλός.. Λάκκος.. Ρούσια.. Μούσουρα..
Πιστεύω, λοιπόν, μετά από αυτές τις δημόσιες παρενθέσεις να διέλυσα τις όποιες καχυποψίες του Γ.Γ., που ενσπείρουν οι συμφεροντολόγοι “καλοθελητές” για τα χωράφια τους. Έπεσα κι εγώ στο τρυπάκι των μεμψιμοιρούντων ότι έρχεται το τέλος των μεγάλων ευεργετών σε ότι αντίθετα πιστεύω.. ότι ο Γ.Γ. Φαίνεται να αναδύεται ο νέος Μεγάλος Ευεργέτης της Καρπάθου και των Μενετών με τα ήδη και τα δρομολογούμενα πασιφανή έργα πνοής..
Παράδειγμα, επί του πρακτέου: Η σχεδιαζόμενη ενοποιημένη ύδρευση- αποχέτευση από Μενεταίς- Κριθαρές- Λακκί- Αμμοωπή- Αρδάνι, Πλατύολο, όπου θα στηθεί ο κεντρικός βιολογικός καθαρισμός τους.. για τα υπόλοιπα χωριά στα επόμενα..
Ασφαλώς και δεν ζητάμε ιδιαίτερα μεταχείρηση (ρουσφέτια).. απλά να αναπληρωθούν όσα έχουμε μείνει αρκετά πίσω σε συγκοινωνίες, σε όλες κατά σερά τις υποδομές, κ.τ.λ. απ΄ όλα τα υπόλοιπα νησιά στο πιο απόμακρο κακοτράχαλο νησί του Αγαίου, με πιο δικαιότερο και ισότιμο τρόπο.
Και μιας και αναφερόμαστε για το μεγαλύτερο δημοτικό σχολικό συγκρότημα, που αποτελεί και μέρος του Ιερού Βράχου της Επανάστασης της 5ης Οκτωβρίου, 1944, σύμβολο της ομοψυχίας των Καρπαθίων και των αέναων αγώνων τους ενάντια στους αλλόπιστους επιδρομείς, στην μέση του πουθενά.
Και επειδή οι ίδιοι οι συγχωριανοί μας δεν ακούστηκε να ζητήσουν τα αυτονόητα από τον επιφανή σούπερ-πατριώτη μας και από τις όποιες εξουσίες μονοιασμένοι με τα δημοτικά- κοινοτικά, συλλογικά, επιχειρηματικά, κ.τ.λ. τους όργανα αισθάνομαι την ανάγκη παρακάμπτοντάς τους από την μία να τους ζητήσω συγνώμη.. και από την άλλη έχουμε την τιμή, δημοσιολογώντας, να απευθυνθούμε τώρα που, επιτέλους, βρήκαμε τον σωτήρα, παρόλο γνώστης των πολλαπλών, χρονιζόντων προβλημάτων και του χωριού μας-του.. γίνεται, λοιπόν, να απεμπολήσουν, έτσι ελαφρά τη καρδία, οι δικές μας γενιές τόσο βαριά παρακαταθήκη;
Γίνεται να εξέχουν τα σίδερα έξω από τους τοίχους, σαν σκελετοί πτώματος; Η αίθουσα εκδηλώσεων, η καλύτερη πάνω στην Κάρπαθο σύμφωνα με τον ειδικότερο εικαστικό του είδους τον Ηλία Π. Χριστοδούλου, να την έχει βγάλει ο Δήμος άχρηστη με μερικά διαχωριστικά πάνελ και τώρα, χρόνια τώρα, μένει ολόκληρο χωριό χωρίς τις ελάχιστες πολιτιστικές εκδηλώσεις, που απέμειναν; Γίνεται όλοι οι σύλλογοι του χωριού που εδρεύουν στις αίθουσες του σχολείου να βρίσκονται σε απόγνωση για την πλήρη ανεμελιά της πολιτείας (της πάνω και της κάτω).. αλλά λείπουν και οι ενοποιημένες συλλογικές μαζικές αναφορές για τα χρονίζοντα προβλήματα του χωριού (λένε και για διώροφη Αίθουσα Εκδηλώσεων πάνω από το πάρκινγκ στο Λιάϊ, Μουσείο ή Κλειστό Γήπεδο Μπάσκετ – Βολεϋ στο ελαιοτριβείο, αξιοποίηση κοινοτικού καταστήματος, κ.τ.λ.).. και τελευταία η παράλειψη της αυγουστιάτικης γενικής συνέλευσης των όπου γης συγχωριανών κρίνεται εκ των ων ουκ άνευ. Δηλαδή, ένας δήμος όχι μόνο δημιουργεί αλλά είναι και μαστροχαλαστής (αίθουσα εκδηλώσεων, επικίνδυνα γραφεία Ινστιτούτου Λαϊκού Πολιτισμού, συλλόγων, αρχαιολογικών ευρημάτων Μαν. Αντ. Μελά, κ.τ.λ.
Οι μεμονωμένες δημόσιες φωνές διαμαρτυρίες του παλαίμαχου, έμπειρου Γ. Χατζηδάκη, του δικηγόρου Λ. Κοσμά (δασικά, κ.τ.λ.), και τόσων άλλων, βοούσες εν τη ερήμω. Αλλά και για μίαν άλλη παλαιότερη εύστροφη νύξη του Μ. Δημελλά για την πρώτη δημοτική προβολή περί “Απελευθέρωσης” κι όχι περί της πραγματικής Επανάστασης της Καρπάθου της 5ης Οκτωβρίου, 1944 και καλούσε τους επτά μενεδιάτες δημοτικούς συμβούλους να αρθούν τουλάχιστον αυτοί μέσα στον Δήμο στο ύψος των περιστάσεων, διορθώνοντας την εσκεμμένη παραχάραξη της ιστορίας.. αλλά και πάλι τώρα τα ίδια χωρίς ανταπόκριση για το σχολείο που τους παρέσχε τα πρώτα πνευματικά εφόδια στην ζωή;
Όπως αισθανόμαστε εθνική υπερηφάνεια για την διαχρονική διεκδίκηση από την Αγγλία ένα κομμάτι της ταυτότητάς μας από τα αρχιτεκτονικά γλυπτά του Παρθενώνα.. άλλο τόσο διεκδικούμε από τα βάθη της καρδιάς και της ψυχής μας από όλους τους υπεύθυνους να μένει όρθιο ένα μεγάλο κομμάτι της τοπικής μας ταυτότητας.
Είναι πια φως φανάρι, το γνωρίζουν όλοι οι καρπάθιοι, ότι οι εποχές του άρπα κόλα έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και το ότι για το κάθε τι απαιτούνται οι ανάλογες μελέτες, διαύγειες, κ.τ.λ.. και ότι ναι μεν προσλαμβάνονται δεκάδες υπάλληλοι προσωπικό, έστω εποχικό, αλλά όχι το απαραίτητο σε κρίσιμους τομείς των τεχνικών υπηρεσιών- μελετών- ηλεκτρολόγων- υδραυλικών, του προγραμματισμού, κ.τ.λ.. δένοντας έτσι ο ίδιος ο Δήμος τα χέρια του στην ικανοποίηση ακόμη και των πρώτων αναγκών των δημοτών του.
Όλα αυτά είναι πλέον κοινά μυστικά και διερωτώνται ανοιχτά ποίοι ικανοποιούνται από τις δεκάδες προσλήψεις; Και εφόσον οι πάντες τις ζητάνε τις μελέτες και πρώτιστα η Ε.Ε., άρα και ο Γιώργος ο Γεραπετρίτης πολύ περισσότερο, όπως το διατυμπανίζουν όλοι οι αρμόδιοι που τον επισκέπτονται συνέχεια, τους θερμοπαρακαλεί για μελέτες για να μπορεί να προχωρήσει άμεσα παρακάτω σε όλες τις παρεπόμενες διευθετήσεις.
Πάντως πέραν τούτων, οι μεγάλοι ευεργέτες στα χωριά και στο νησί είναι δυστυχώς μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού:
Το “Χρύσειον Μέγαρον” στο Απέρι που στεγάζει την Μητρόπολη Καρπάθου- Η.Ν. Κάσου.. Το “Πολυχρονιάδειον” στην Αρκάσα.. Το “Ρήγειον” στις Μενεταίς.. Το “Κουσουρελάκειον Ίδρυμα” που συμβάλλει σε κάθε αξιόλογο έργο στις Πυλές..
Ζητάω συγνώμη, καθόσον πιστεύω όλα τα χωριά διαθέτουν εξέχουσες προσωπικότητες-μεγάλους ευεργέτες, που, προς το παρόν, δεν θα μπορούσα να απαριθμήσω..
Συνοψίζοντας η πολιτεία (και η πάνω και η κάτω) εκεί που δεν μπορεί από μόνη της και θα έπρεπε να δίνει κίνητρα τουναντίον απαξιώνει τις υπάρχουσες καταρρέουσες ευεργεσίες αποστασιωπειώντας- απογοητεύοντας τις άλλοτε κραταιές δυνάμεις ευεργετών.
Και να αναλογισθούμε ότι η Κάρπαθος είναι από τα ελάχιστα νησιά που δεν διαθέτει ούτε αρχαία εμβληματικά έργα, όπως τα γειτονικά Ρόδος, Κως, Κρήτη, κ.τ.λ.. να αφήνει τώρα και “τα Νέα εμβληματικά”, οσονούπω να αφανίζονται, απλά απογυμνώνοντας τελείως το πολιτιστικό, τουριστικό, οικονομικό, συλλογικό, συναισθηματικό, κ.τ.λ. της υπόβαθρο-τοπίο και όχι μόνον, του κάθε χωριού χωριστά, του νησιού.
Γι΄ αυτό θέλω να πιστεύω, ότι τέτοιες ανήκουστες συμπεριφορές έναντι της κατάρρευσης των νεώτερων μεγάλων κτηριακών, κ.τ.λ. ευεργημάτων για το κοινό καλό προκαλεί γενική απογοήτευση, τουριστική ένδεια, κ.τ.λ..
Παράλληλα και για τον κάθε λίαν εύρωστο οικονομικό παράγοντα που επιθυμεί να ασχοληθεί και να βοηθήσει με όλα τα μέσα που διαθέτει την ιδιαιτέρα του πατρίδα να του κόβεται η φόρα, να απέχει, βλέποντας ότι δεν μπορεί να βρίσκει άκρη στην παγερή αδιαφορία, από όποια μεριά κι αν το προσπαθήσει.. και ότι τελικά η καρπαθιακή κοινή γνώμη διερωτάται πως θα ξεμπερδέψει ο Δήμος για τον χρόνο που απομένει μέχρι τις εκλογές(το Φθινόπωρο;), με τα αμέτρητα SOS που εκπέμπονται από παντού;
Εμείς πιστεύουμε ο Γιώργος ο Γεραπετρίτης αποδεικνύοντας με την μέχρι τώρα τεράστια συνεισφορά του, εάν “ομονοώντας” του παρασχεθούν από τους γνωστούς αρμόδιους οι ελάχιστες προϋποθέσεις και του λύσουν τα χέρια του, μπορεί να αναδειχθεί “ο από μηχανής θεός” της Καρπάθου και των Μενετών.. Θα το θελήσουν να το εννοήσουν, λίαν συντόμως, άραγε ή θα το αγνοήσουν, ότι πρόκειται για χάρη και για το καλό του τόπου τους αλλά και για χάρη και το καλό του εαυτούς τους;
ΜΕΡΡ/22/5/22.
