Μικρό πουλάκι ο άνθρωπος
Μικρό πουλάκι ο άνθρωπος, όμως στη βούλησή του,
θεριό τον κάνει ο λόγος του, θεριό και η σιωπή του.
Με άρματά του πάντοτε, τον νου και την ψυχή του.
Πεθαίνει κι ανασταίνεται, στο μαρμαρένιο αλώνι,
μια γονατίζει ανήμπορος, μια το κορμί στυλώνει.
Σαν τον ψηλώνουν οι χαρές, σαν τον λυγούν οι πόνοι.
Παλεύει κάθε χαραυγή με πόθο για να ζήσει,
το μονοπάτι της ζωής ορθός να το βαδίσει,
απ’ το κανάτι της χαράς να πιει, να το στραγγίσει!
[…]
Πόσο μακριά ο ουρανός κι ο ήλιος πόσο ακόμα,
όμως μια λάμψη γίνονται μες στων ματιών το χρώμα,
σαν ενωθούν δυο άνθρωποι και γίνουν ένα σώμα!
© Γιώργος Ν. Κανάκης
Καλή εβδομάδα…
10.6.2025
